Бир шоҳликнинг гадолиги бор, Гадоликда бор бир кун фусун. Этмоқчиман кўнглимни изҳор, Мен муҳтожман кимгадир бугун.
Бир туш кўрдим ғамли, ҳадикли, "Ёшлик, кетма!” дея уйғондим. Тоғдай оғир, чўнг бир севгининг Чарос кўзларига ишондим.
Мен муҳтожман кимгадир бугун, Кўз ёшимни аритмас олам. Тополмадим дунё айланиб Севилмаган биргина одам.
Булоқ суви каби туйғулар, Ғамгин бағрим айлади шинам. Атрофимда яшноқ чеҳралар, Бу бедардлар ичра йўқ ошном.
Мен муҳтожман кимгадир бугун, Май берурлар, асло сунмайман. Кўнглим кўкда бир ойга мафтун, Ердаги ойларга кўнмайман.
Мен муҳтожман кимгадир бугун, Севилмаган юрагим оғир. Тақдир хатин кўтаролмасдан Елкаларим дол бўлиб оғрир.
Эй миллион одамлар ичра Кўнгли асло топилмас одам. Ул нафосат қайғуси эрур,- Нафосатга ўчсан бунча ҳам.
Сўзларимни совуқ нигоҳ-ла Ўқиётган эй дунё-шотир, Сенга борар йўллар бунча кўп, Бунча узоқ ва ҳамда чағир...
Сендаги у потирлаб турган Ўсимлигу ҳайвонлар нафси. Мен кўлмакда юлдуз кўраман, Этсам дейман шукримни тавсиф.
Мен муҳтожман кимгадир бугун, Бу муҳтожлик ичра йўқ шараф. Агар ғафлат айласа мафтун, Дийдорингга этма мушарраф.
Афсусда ҳам армонларда ҳам, Умрбоқий экан ишқ дарди. Мени шунча яшатди балким Бой берилган фироқнинг дарди,- Мен муҳтожман сенга жуда ҳам...
| 
Nilufar Usmonova - Beparvo
