Бугунги ёзаётганим йўллар тирбандлиги, қўшиқларимиз савияси, киноларимиз аҳволи ҳақида эмас! Шунчаки "Ўзим(из)” ҳақим(из)да.
1 – ваъда…
– Эртадан ҳаммаси яхши бўлади. Энди ўзгараман. Инсонларга яхшилик қиламан. Барчага фойдам тегадиган инсонга айланаман – ВАЪДА БЕРАМАН!
Уйқуга кетишдан олдин "калима”га айланиб қолган бу гапларнинг мен учун сийқаси чиқиб кетган. Хар оқшом ҳаёллар уммонида сузиб, кўзларимни юмишдан олдин шу "қимматбаҳо” сўзларни такрорлайман. Ўзимга ўзим ваъда бераман.
Тонг саҳардан чинғиллаган (будильник) овоздан уйғонаман. Соатга қарайман. Ишга боришимга 2-3 соат вақт бор. Демак, озгина кўзимни юмиб олсам хеч нарса қилмайди. Ичимда нимадир ёш боладай тихирлик қилиб, ғингшийверади:
–Эртадан ҳаммаси яхши бўлади. Энди ўзгараман. Инсонларга яхшилик қиламан. Барчага фойдам тегадиган инсонга айланаман – ВАЪДА БЕРАМАН!
У ғингшиб-ғингшиб қолаверади. Юзимга қуёшнинг нурлари текканда косасидан чиққудай бўлиб кўзларим очилади. Соатга шошиб қарайман. Эҳ, ухлаб қолибман-ку! Яна ишга кеч қолдим. Апил-тапил кийиниб, нонуштани тушликка қолдириб, ишга шошаман. Йўлнинг тиқилинчлиги, машиналарнинг кўпайиб кетгани, йўл кира нархлари ҳақида гапирмайман деганим учун бу мавзудан йироқлашиб, ҳаёлларга чўмаман.
Кеча ухлаш олдидан айтган сўзларимни эслайман: "Нега бугун ҳам ваъдамни бажармадим?! Ишдан чарчаб келганим сабаб шундай бўлди, чоғи. Ҳа, мени ҳам тушуниш керак-да. Ҳали ёш бўлсам, яхши инсон бўлишга улгураман. Бугун бўлмаса эртага, албатта, бу натижага эришаман – ВАЪДА БЕРАМАН!
2 – ваъда…
Иш билан машғул бўлиб кеч тушиб қолганини сезмай қолибман. Уяли телефонимга қарадим. Оҳ-ҳо, неча марта қўнғироқ бўлибди, эшитмабман-ку. Акам, опам, ўртоғим, танишим ва ҳ.к. Ҳа, хеч қиси йўқ, ахир иш билан машғул эдим-ку. Кеч бўлсин уларга қўнғироқ қиламан.
Чарчаб уйга қайтар эканман ҳайдовчининг сўкиниши-ю, йўловчилардан киракашлар кўплиги, бензиннинг нарҳлари ошганлиги ҳақида нолиганини айтмайман. Ахир, ваъда берганман-ку!
Хонамга кириб кийимларимни алмаштириб бўлгач, ваъдамни бажариш учун қўлимга телефонимни оламан. Эҳ, кеч бўлиб кетибди. Хойна хой опам ухлаб бўлган, акам ҳам ишдан чарчаб келган бўлса менинг минғирлашим ёқмайди. Ўртоғим чойхонада ош еб ўтиргандир безовта қилмай. Яхшиси озгина ўйин ўйнаб ухлайман. Уларга эртага тушликка чиқмасдан бўлса ҳам қўнғироқ қиламан. Ҳол-аҳвол сўрайман – ВАЪДА БЕРАМАН!
Ухлашдан олдин "калимам”ни бир қур ёдга оламан…
3 – ваъда…
Йиллар ваъдаларимни тинглаб ўтаверар экан. Мана фарзандим мактабга бормоқда. Ишларим кўплигидан бошимни қашишни ўйлашга ҳам вақт йўқ. Кеч оқшом уйга қайтдим. Фарзандим мени кутиб-кутиб ухлаб қолибди. Болам-а, эртага ишдан эрта қайтаман. Ҳайвонот боғига олиб бораман. Бирга дарсларингни тайёрлаймиз – ВАЪДА БЕРАМАН!
Эртанги кун ҳам келди. Бугун фарзандимга вақт ажратмоқчи эдим-ку. Мактабдан ўзим бориб олиб келаман дегандим. Афсус, эртага қоладиган бўлди ҳайвонот боғига бориш.
Уйга қайтар эканман, фарзандимнинг мактабдаги ўқишлари ҳақида ўйлар эдим. Ўқитувчилар ҳар нарсани баҳона қилиб пул йиғиши, дафтар-қаламларнинг нарх-навоси ҳақида гапирмоқчи эмасман. Харна бугун доимгидан эртароқ қайтдим. Аёлим ёнимга дастурхон ёзиб, "Ўғлингизни бир урушиб қўйинг. Доим ўқитувчисидан гап эшитаман. Жуда шўх. Яхши ўқимайди” – деб қолди.
Ёнгинамда бошини эгиб турган фарзандимни ўзимча уришаман. Ваъз ўқийман. У эса оёғи билан ер чизиб гап бошлади:
–Дадажон, эртадан ўзгараман, яхши ўқийман – ВАЪДА БЕРАМАН!”
Устимдан муздай сув қуйилгандай бўлди.
Сўнгги ваъда…
Шуларни ёзар эканман, бу инсонга ўхшамасликка, ҳозирданоқ ўзгаришга, барчага эзгулик улашадиган одам бўлишга ваъда бераман. Яқинларимни тез-тез йўқлайман, ҳолидан хабар оламан.
Узр, кеч бўлиб кетганини унутибман. Ухлаш керак. Вадаъларни бажаришни эса эртага қолдирамиз. Ахир эртага ҳам кун борку…
P/s: –Эртадан ҳаммаси яхши бўлади. Энди ўзгараман. Инсонларга яхшилик қиламан. Барчага фойдам тегадиган инсонга айланаман – ВАЪДА БЕРАМАН!
Абдували Қурбонов